به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، ماریا ریوا، تنها فرزند مارلین دیتریش که به عنوان یک بازیگر دارای قرارداد، یکی از شخصیت‌های برتر تلویزیون در روزهای اولیه پخش زنده بود و برای شبکه سی‌بی‌اس کار می‌کرد، دیروز (چهارشنبه) از دنیا رفت.
ریوای ۱۰۰ ساله در خواب در خانه پسرش پیتر ریوا در گیلا، نیومکزیکو درگذشت، او از اوایل سال پیش با پسرش زندگی می‌کرد.
ریوا که بازیگر مورد علاقه ویلیام اس.پیلی بود، اغلب در نقش زنی در خطر، در سریال‌های کلاسیکی مانند «تعلیق»، «استودیووان» و «خانه نمایش فیلکو» و در نمایش‌هایی از جمله «خطر» و «عکاس جنایی» بازی می‌کرد.
این بازیگر که اغلب خود را «دیتریشِ فقرا» می‌خواند و می‌گفت هرگز عطشی برای بازیگر شدن نداشت، در اواخر دهه ۱۹۵۰ بازیگری را کنار گذاشت، اما اجرای تک‌نفره و پر زرق و برق مادرش در لاس وگاس و تورهای جهانی وی را مدیریت کرد.
چند ماه پس از مرگ دیتریش در پاریس در ماه مه ۱۹۹۲ در سن ۹۰ سالگی، ریوا کتابی درباره مادر جذاب خود منتشر کرد و گفت در نوشتن این کتاب از زاویه یک زندگینامه‌نویس به این بازیگر مشهور نگاه کرده، نه به عنوان دختر او.
وی گفت: من به عنوان یک زندگینامه‌نویس به یک واقعیت نگاه کردم و به این امر بسیار افتخار می‌کنم. در زندگی او آنچه اشتباه بود، اشتباه بود، آنچه درست بود، درست بود، آنچه عالی بود، عالی بود، آنچه درخشان بود، درخشان بود. مردم درک نمی‌کنند چقدر سخت است فرزند چنین موجودی بودن و چقدر فراتر از حالت عادی است.
ماریا الیزابت سیبر، تنها فرزند دیتریش و رودولف سیبر، تدوینگر و دستیار کارگردان که بعدها مسئول ترجمه فیلم‌ها برای پارامونت در پاریس شد، در دسامبر ۱۹۲۴ در برلین متولد شده بود. وی گفته بود: هرگز فکر نمی‌کردم این اسم من باشد، زیرا به عنوان فرزند یک شخص بسیار مشهور، همیشه «ماریا، دختر مارلین دیتریش» بودم. حتی وقتی بچه بودم، به این شکل اسمم را می‌نوشتم.
وی از وقتی ۵ ساله بود، به لس‌آنجلس رفت تا با مادرش زندگی کند، که در آن زمان ستاره بزرگی در پارامونت پیکچرز بود و در کنار او در برخی از فیلم‌ها بازی کرد. ریوا نقش کاترین کبیر را در کودکی در کنار مادرش که نقش ملکه روسیه را در بزرگسالی بازی کرد، ایفا کرد. این فیلم با عنوان «ملکه سرخ» (۱۹۳۴) ساخته جوزف فون اشترنبرگ بود. وی در فیلم دیگری با بازی مادرش، «باغ الله» (۱۹۳۶) ساخته دیوید او.سلزنیک، که از فیلم هیا اولیه تکنی‌کالر بود هم جلوی دوربین رفت.
ریوا در مدرسه بین‌المللی بریلانمونت در سوئیس تحصیل کرد و در نوجوانی در آکادمی مکس راینهارت در لس‌آنجلس بازیگری را آموخت و سال‌ها بعد در همانجا تدریس و کارگردانی کرد. برادر الیزابت تیلور، هاوارد، از جمله شاگردان وی بود.
پس از مدتی اجرا در آلمان و ایتالیا وی ۲ سال در یک گروه تئاتری عضو شد و در دوره کارشناسی ارشد بازیگری و کارگردانی در دانشگاه فوردهام تدریس کرد و سال ۱۹۴۷، در حالی که دیتریش در اروپا بود، با ویلیام ریوا، طراح صحنه، ازدواج کرد.
او اولین حضور تلویزیونی خود را سال ۱۹۵۱ در سریال «به سرنوشت مطمئن» تجربه کرد و سپس قراردادی ۳ ساله با CBS به مبلغ ۲۵۰ دلار در هفته امضا کرد تا بتواند یک سیستم استودیویی به سبک سینما در تلویزیون هم ایجاد کند. او اغلب در کنار جان فورسایت بازی می‌کرد و در صدها اپیزود تلویزیونی ظاهر شد و در سال‌های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ نامزدی جایزه امی به عنوان بهترین بازیگر زن را کسب کرد.
وی در آگوست ۱۹۵۲ در عکسی در کنار مادرش روی جلد مجله لایف جای گرفت و در تبلیغات تلویزیونی برای شرکت آلکوا بازی کرد.
در اوج دوران حرفه‌ای‌اش و همزمان با گسترش صنعت تلویزیون، او کار را رها کرد زیرا نمی‌خواست به لس‌آنجلس بازگردد. وی دلیل این امر را چنین توضیح داد: من در دنیایی بزرگ شده بودم که همه زیبا بودند، همه ثروتمند بودند، همه هر آنچه را که دیگران در دنیا می‌خواهند، داشتند و هیچ‌کس واقعاً خوشحال نبود. و من یک درس بسیار ارزشمند آموختم، اینکه همه چیز آن چیزی نیست که در ظاهر به نظر می‌رسد.
ریوا برای بازی در نقش خانم راینلندر؛ همسر شخصیت رابرت میچام در فیلم «اسکروگد» (۱۹۸۸)، به کارگردانی ریچارد دانر، به بازیگری بازگشت و در فیلم «همه سوار» (۲۰۱۸)، فیلمی کوتاه به کارگردانی نوه‌اش جی. مایکل ریوا جونیور، بازی کرد.
ماریا ریوا همچنین در نوشتن یک کتاب عکاسی در سال ۲۰۰۱ با تصاویر دیده نشده از مادرش همکاری کرد و یک جلد از اشعار دیتریش در سال ۲۰۰۵ را ویرایش کرد و سال ۲۰۱۷ رمانی تاریخی با عنوان «تو آنجا بودی پیش چشمانم» را نوشت که درباره زنی بود که از ایتالیا به دیترویت مهاجرت می‌کند.
پس از مرگ مارلین دیتریش بر اثر نارسایی کبد، او بخش زیادی از دارایی‌های به جا مانده از مادرش را در اختیار موزه دویچه سینماتک برلین واگذار کرد.
ماریا و ویلیام ریوا تا زمان مرگ ویلیام در سال ۱۹۹۹ با هم زندگی کردند.
دیتریش، که نمادی جاودان از بازیگری بود، برای بازی در نقش مقابل گری کوپر در فیلم «مراکش» (۱۹۳۰) نامزد جایزه اسکار شد و در فیلم‌هایی مانند «ونوس بلوند» (۱۹۳۲)، «شیطان یک زن است» (۱۹۳۵)، «نشانی از شر» (۱۹۵۸) و «داوری در نورنبرگ» (۱۹۶۱) بازی کرد. دیتریش و سیبر، که سال ۱۹۷۶ درگذشت، هرگز از هم جدا نشدند، اگرچه تنها چند سال با هم زندگی مشترک داشتند.
