امیر امینی کارگردان تئاتر خیابانی «انسان خطای آخر» که در هجدهمین جشنواره تئاتر خیابانی مریوان به رقابت می‌پردازد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این نمایش توضیح داد: نمایش «انسان، خطای آخر» به نویسندگی آرزو علیپور بر این ایده بنا شده که از زمان پیدایش انسان‌های اولیه تا به امروز، بشر همواره در مسیر رشد و پیشرفت بوده، اما برای رسیدن به این پیشرفت ناچار به رقابت و جنگ با یکدیگر شده اند. انسان برای دستیابی به قدرت، شروع به ساخت سلاح می‌کند. سلاح‌هایی که در ابتدا کوچک‌اند، اما به تدریج بزرگ‌تر و مخرب‌تر می‌شوند تا جایی که بشر به بمب هسته‌ای می‌رسد و می‌کوشد تا جهان را تسخیر کند.
هر رهگذری ممکن است مخاطب تئاتر خیابانی شود و با آن ارتباط بگیرد
وی ادامه داد: در روند نمایش، ۲ پسر بچه و یک دختر بچه حضور دارند و بازیگران اصلی زن و مرد هستند. در لحظه‌ای که قرار است بمب پرتاب شود و جهان نابود گردد، این کودکان جلوی انفجار را می‌گیرند. در این میان، بازیگران اصلی حلقه‌ای تشکیل می‌دهند و از مردم می‌خواهند در آن شرکت کنند تا جهان در آرامش باشد، کودکان بدون ترس زندگی کنند و شب‌ها با خیال آسوده بخوابند. در پایان، با همکاری مردم و تماشاگران، حلقه‌ای تشکیل می‌شود که نماد صلح جهانی است.
امینی در رابطه با ویژگی‌های تئاتر خیابانی بیان کرد: من هم در تئاتر صحنه‌ای و هم در تئاتر خیابانی فعالیت دارم اما به‌صورت تخصصی‌تر در حوزه تئاتر خیابانی کار می‌کنم. از سال ۱۳۷۶ که وارد تئاتر شدم، به این گونه نمایشی علاقه‌مند بودم چراکه بیشتر با مردم عادی در ارتباط است. وقتی مردم عام کار را می‌بینند و از آن لذت می‌برند، برای من لذت‌بخش‌تر است. تئاتر خیابانی به دلیل تأثیرگذاری مستقیمش بر فرهنگ و اندیشه مردم اهمیت ویژه‌ای دارد؛ هر رهگذری ممکن است مخاطب آن شود و پیامی درباره صلح، محیط زیست یا معضلات اجتماعی دریافت کند. خیلی‌ها فکر می‌کنند کار تئاتر خیابانی آسان است، در حالی که برعکس، یکی از دشوارترین گونه‌های تئاتری است. به همین دلیل من به این سبک علاقه‌مندم چون ارتباطش با مردم عمیق‌تر است.
موسیقی و فرم در خدمت پیام این نمایش قرار گرفته‌اند
کارگردان نمایش «عقیق سرخ» درباره ویژگی‌های اجرایی این اثر عنوان کرد: این نمایش بر اساس دیالوگ و حرکت طراحی شده است. سعی کردم تا با استفاده از تصویرسازی، جلوه‌های بصری و نوری (چون اجرا در شب انجام می‌شود) و همچنین موسیقی و حرکات، اثری تأثیرگذار خلق کنم. موسیقی و فرم‌های حرکتی به‌گونه‌ای انتخاب شدند تا پیام نمایش را منتقل کنند؛ این‌که جهان نباید با جنگ پیش برود، بلکه می‌تواند با صلح و آرامش ادامه یابد. در طراحی صحنه، طبقات اجتماعی را نیز در نظر گرفتیم. طبقه پایین، مردم هستند و طبقه بالا، صاحبان قدرت. برای نشان دادن این تمایز، از سازه‌ای در ارتفاع استفاده کردیم تا قدرت و سلطه را در بالا به تصویر بکشیم و ظلم بر مردم پایین را نشان دهیم. همه این مفاهیم از طریق حرکت، دیالوگ و نورپردازی به نمایش درآمده است.
کارگردان نمایش «انسان خطای آخر» در پایان با اشاره به جشنواره امسال و دغدغه جهانی این نمایش اظهار کرد: پیش‌تر هم نمایشی داشتم با نام «بوی سیب تازه طعم مرگ می‌دهد» که درباره بمباران شیمیایی سردشت بود. من از هجده دوره جشنواره مریوان، در پانزده یا شانزده دوره آن به عنوان بازیگر یا کارگردان حضور داشته‌ام و به جرأت می‌توانم بگویم که جشنواره بین‌المللی مریوان از تخصصی‌ترین جشنواره‌های تئاتر در ایران و حتی در جهان است. فضای این جشنواره همیشه خاص و زنده است. من این نمایش را با توجه به دغدغه و موضوع جهانی آن، در ابتدا برای بخش بین‌الملل ساختم که متأسفانه برگزار نشد. امیدوارم در سال‌های آینده، کیفیت جشنواره همچنان بالا بماند و بخش بین‌الملل دوباره به صورت رقابتی برگزار شود. حضور گروه‌های خارجی در ایران باعث می‌شود نگاه جهانیان به سمت ایران و مریوان جلب شود. این حضور برای فرهنگ و تئاتر کشور بسیار ارزشمند است.
