مهیار علیزاده آهنگساز عرصه سینما و تئاتر که آهنگسازی فیلم سینمایی «صبحانه با زرافه‌ها» را به عهده داشته در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به نحوه پیوستنش به این پروژه و تجربه همکاری با سروش صحت توضیح داد: قبل از اینکه بخواهم به نحوه همکاری ام با سروش صحت در فیلم «صبحانه با زرافه ها» اشاره ای داشته باشم، باید به این نکته هم اشاره کنم که سروش صحت برای من قبل از کارگردانی در سینما و تلویزیون، بازیگری، نویسندگی، مجری گری، برنامه سازی و تدریس، یک «آرتیست» به معنای واقعی کلمه است که همواره سبک خودش را دارد و اکنون به مرحله‌ای رسیده که شاهد برداشت پرمحصول از بذرکاشته شده‌ای است که خودش آن ها را کاشته و اکنون به مرحله پختگی و بلوغ رسیده که بسیار ارزشمند است و من خیلی خوشبختم که این شانس را پیدا کردم که در زمان بلوغ هنری سروش به او پیوستم و توانستم به واسطه آهنگسازی فیلم سینمایی «صبحانه با زرافه ها» همکاری دلچسبی با او داشته باشم.
وی درباره چگونگی همکاری‌اش با سروش صحت در فیلم «صبحانه با زرافه ها» اظهار کرد: مدتی قبل از اکران عمومی فیلم و پس از پایان مراحل تولید، مصطفی احمدی تهیه کننده و سروش صحت کارگردان به واسطه لطفی که به من داشتند با من تماس گرفته و پیشنهاد حضور در این اثر سینمایی به عنوان آهنگساز را به من ارائه کردند و از من خواستند تا پس از تماشای فیلم نظراتم را درباره ساخت موسیقی فیلم ارائه دهم. پس از برگزاری اولین جلسه ای که از پس تماشای فیلم در دفتر خشایار موحدیان تدوین گر این فیلم انجام گرفت من از فضای اثر بسیار خوشم آمد و ترغیب شدم با وجود زمان بسیار کوتاهی که در اختیارمان بود، آهنگسازی این کار جذاب را به عهده بگیرم. از این جهت تمام تلاشم را انجام دادم تا به بهترین شکل ممکن موسیقی را کار کنم چرا که مطمئن بودم این فیلم اثر ماندگاری در سینمای ایران می‌شود.
علیزاده افزود: بنا به تجربیاتی که از سینمای سروش صحت و سریال های او از جمله «جهان با من برقص» داشتم، می دانستم که فضای موسیقی سروش فضای عادی نیست بنابراین طراحی و ساخت موسیقی فیلم هم کار راحتی نخواهد بود چرا که وی همواره کنتراست هایی بین موسیقی و فضای تصویری آثارش درست می کند که برای هر آهنگسازی می تواند چالش جذابی به حساب آید. مسیری که می بایست نسبت به همیشه متفاوت تر بود که کار را برای من جذاب تر می کرد.
این آهنگساز سینما، تلویزیون و تئاتر در ادامه صحبت‌هایش گفت: فضای فیلم‌ها و سریال‌های سروش صحت به معنای واقعی کلمه فضای منحصربه فردی است. بنابراین موسیقی‌هایی که او انتخاب می‌کند بی‌تردید موسیقی‌های متفاوتی است که باید دارای ویژگی‌هایی هم باشد. مسیری که کار یک آهنگساز را سخت می‌کند و می‌تواند برای او تجربه بسیار ویژه تلقی شود. در کنار این‌ها باید به این نکته هم اشاره داشت که آثار سینمایی سروش علاوه بر ویژگی های مفهومی و ساختاری که دارد، نشان گر علاقه های او به موسیقی است. او از همان ابتدای نگارش فیلمنامه می‌داند در کجای فیلم موسیقی می‌خواهد. بنابراین برای پلان به پلان طراحی می‌کند که در چه جایی موسیقی باشد و در چه جایی نباشد. برای همین این موسیقی‌ها را در ذهن خود نشانه گذاری می کند. او حتی در میز تدوین هم که حضور دارد موسیقی را در سرش می‌شنود و می‌داند قرار است چه اتفاقاتی برای موسیقی فیلمش بیفتد. چارچوبی که به آهنگساز کمک می‌کند که بداند چه مسیری را باید پیش ببرد تا به ذهن کارگردان نزدیک تر شده و نتیجه خوبی از طراحی و آهنگسازی بگیرد. البته در این میان نمی‌توان نقش تدوین‌گر را هم نادیده گرفت که خشایار موحدیان به عنوان یک تدوین‌گر مسلط و آشنا به زبان و سلیقه سروش صحت کمک بسیار زیادی کرد تا بتوانیم در کمترین زمان ممکن، بهترین شکل ممکن را برای آهنگسازی در نظر بگیریم.
وی درباره محتوای موسیقایی فیلم سینمایی «صبحانه با زرافه‌ها» هم بیان کرد: ما برای طراحی موسیقی این فیلم از چندین فضای مختلف استفاده کردیم به طوری که بیننده در بخشی از فیلم شنونده موسیقی راک است، در قسمتی چیدمان موسیقی کلاسیک با رویکردی شبیه و تاثیرگرفته از موسیقی شوستاکوویچ و موسیقی روسیه شنیده می شود و در قسمتی که به تیتراژ نزدیک می شویم تلاش شده موسیقی امروزی تری به کار گرفته شود و در بخش آخر هم یک قطعه کاملا ایرانی با همراهی بهادر صحت و شعری از مرحوم هوشنگ ابتهاج پیش روی مخاطبان قرار می گیرد. در مجموع و به عنوان یک آهنگساز باید بگویم بسیار خوشحالم که توانستم نقش کوچکی در به وجود آمدن این اثر داشته باشم. فرآیندی که بسیار موسیقی و تیتراژش را دوست دارم.
علیزاده در بخش پایانی صحبت های خود در پاسخ به پرسشی مبنی بر کیفیت فعلی تولید و ارائه آثار موسیقایی سریال ها و فیلم های سینمایی ماه های اخیر گفت: درباره فضای فعلی موسیقی سریال ها و فیلم های سینمایی به ویژه در پلتفرم ها باید گفت که شرایط آنچنان که باید خوب نیست و بیشتر آثار به سمت تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم از فیلم ها و سریال های غربی رفته که با یک دست کاری کوچک به شکل دیگری در سریال های ایرانی گذاشته می شود. البته منظور من همه آثار نیستند چون ما آهنگسازان خلاق زیاد داریم اما در مجموع باید گفت که فضای فعلی امروزی چندان جالب نیست و شاید بتوانم بگویم که بیشتر از نصف آثاری که اکنون شنونده آنها هستم موسیقی های درستی نبوده و اغلب کپی برداری شده اند.
