به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از سرانه، در آگهی‌های منتشر شده در مناطق مختلف تهران، کرسی‌های برقی لامپی، چه تک‌لامپ و چه دو‌لامپ، بر اساس نو بودن یا کهنگی و برند، قیمت‌گذاری شده‌اند. فروشندگان می‌گویند به دلیل خواص درمانی، کیفیت ساخت و کمیاب بودن، تقاضا برای این محصولات رشد کرده و حتی «خریدار درب منزل» حاضر است بالاترین قیمت را نقداً پرداخت کند.
کمبود گاز؛ موتور محرک این موج
زمستان پیش رو با پیش‌بینی‌هایی همراه است که از احتمال محدودسازی گاز مشترکان خانگی و صنایع خبر می‌دهد، به‌خصوص در روزهای اوج مصرف. همین نگرانی، بسیاری را به سمت جایگزین‌های غیرگازی کشانده است. کرسی‌های برقی ژاپنی، با وجود مصرف انرژی بالاتر نسبت به بخاری‌های مدرن، به‌دلیل نداشتن نیاز به سوخت فسیلی و گرمای متمرکز، گزینه‌ای جذاب برای خانه‌هایی هستند که پای کرسی سنتی را از یاد نبرده‌اند.
افزایش قیمت این وسیله در بازه‌ای کوتاه، نشانه‌ای از جلب توجه بازار است؛ به‌ویژه که برخی مدل‌ها اکنون با برچسب مقطوع و بدون تخفیف به فروش می‌رسند و فروشندگان حتی تأکید دارند قیمتهر لامپ آن به‌تنهایی بالای ۱۲ میلیون تومان ارزش دارد.
از خاطره تا کالای سرمایه‌ای
برای بسیاری، کرسی برقی نه‌تنها یک وسیله گرمایشی، بلکه بخشی از خاطره خانه‌های قدیمی با لحاف‌های سنگین و جمع خانوادگی است. امروز اما بازار آن بیشتر رنگ و بوی سرمایه‌ای و کمیاب پیدا کرده است. برخی خرید این وسیله را نوعی «سرمایه‌گذاری کوچک» می‌دانند که در روزهای پرتقاضا می‌تواند با سود چند میلیونی دوباره فروخته شود.
برندهای معروف ژاپنی به دلیل دوام بالا و طراحی بی‌نقص همچنان بر بازار سلطه دارند و نمونه‌های داخلی نتوانسته‌اند جایگزین کامل شوند. همین مسئله موجب شده آگهی‌های فروش، بیشتر حول مدل‌های خاص و سالم بچرخد.
چالش مصرف برق
با وجود جذابیت، کارشناسان انرژی هشدار می‌دهند که استفاده گسترده از کرسی‌های برقی، همزمان با کمبود گاز، می‌تواند فشار جدی به شبکه برق وارد کند. این وسایل اغلب توان مصرفی بالایی دارند و در صورت استفاده طولانی‌مدت، هزینه قبض برق را به‌طور محسوسی افزایش می‌دهند. از سوی دیگر، نبود استاندارد مصرف در برخی مدل‌های قدیمی، خطرات ایمنی را نیز به همراه دارد، موضوعی که کمتر در فضای تبلیغاتی فروشندگان دیده می‌شود.
سخن پایانی
بازار کرسی برقی ژاپنی در آستانه زمستان ۱۴۰۴، تصویری کوچک از رفتار مصرفی ایرانیان در مواجهه با بحران‌های انرژی است؛ بازگشت به ابزارهای سنتی و کمیاب، تحت‌تأثیر نگرانی‌ها از کمبود گاز، چالش‌هایی تازه برای سیاست‌گذار ایجاد می‌کند. اگرچه این وسایل گرمایی حس نوستالژیک و گرمابخش را زنده می‌کنند، اما تکیه صرف بر آن‌ها بدون اصلاح زیرساخت انرژی و مدیریت مصرف، شبیه به انتخاب مسکنی است که درد را پنهان می‌کند، نه درمان.
