به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از شرق، یا اینکه با فضای سیاسی و امنیتی عربستان آشنا بود ولی”احساس وظیفۀ شرعی” انگیزۀ ضبط و انتشار آن ویدئو شد هر چند که به دستگیری‌اش منجر شود؟ یا اینکه زمان و مکان را مناسب یافت تا با زمینه‌سازی برای دستگیری‌اش، بحران یا حداقل تنشی در روابط تهران و ریاض به وجود آورد به امید آنکه مذاکرات بین ایران و آمریکا که مخالف سرسخت آن بود، مختل شود؟
به هر حال او اکنون دستگیر شده است و جمهوری اسلامی هم بنا به نسبتی که با این نوع افراد و نیرو‌ها برقرار کرده است، نمی‌تواند در مورد سرنوشت او بی‌تفاوت باشد وگرنه با فشار فزایندۀ همفکران شیخ در داخل کشور رو‌به‌رو می‌شود.
موضوع مهمتر، اما واکنش سعودی‌هاست. آیا سعودی‌ها بعد از مدتی کوتاه او را آزاد می‌کنند؟ یا اینکه پرونده‌ای سنگین با ردیفی از اتهامات بخصوص اهانت به اماکن مقدس مکه و مدینه را برایش تدارک می‌بینند؟
سرنوشت شخصی شیخ به عنوان یک شهروند ایرانی البته موضوعی مهم است و قاعدتاً باید از تمام خدمات و حمایت‌های کنسولی برخوردار شود، اما حمایت سیاسی جمهوری‌اسلامی از او می‌تواند هزینه‌های سنگین سیاسی به دنبال داشته باشد، زیرا اولاً ادعا‌های آقای قاسمیان علیه عربستان از سوی دستگاه‌های رسمی حکومت قابل دفاع نیست و حتی دفاع از حقوق شخصی او نیز احتمالاً چنان سعودی‌ها را برآشفته خواهد کرد که آن دستگاه‌ها به ناچار وادار به اعلام برائت صریح و رسمی از سخنان وی خواهند شد؛ امری که به نوبۀ خود صدای اعتراضِ طیف سیاسی همفکر شیخ در داخل را بلند می‌کند. ثانیاً دولت ایران اظهارنظر شیخ را در قالب “آزادی بیان” هم نمی‌تواند توجیه کند چرا که در قوانین داخلی جمهوری اسلامی نیز این نوع ادعا‌ها علیه حکومت حتی از سوی شهروندان خودش نیز جرم‌انگاری شده و مجازات سنگین به دنبال دارد.
خلاصه، شیخ غلامرضا قاسمیان با اقدام عمدی یا سهوی خود، مشکلی پدید آورده که اگر اراده‌ای از طرف سعودی‌ها برای حل آن وجود نداشته باشد، می‌تواند عواقب وخیمی به بار آورد.
در هر صورت، آدم‌هایی با نوع گرایش مذهبی-سیاسی آقای قاسمیان برای خود و جامعه هزینۀ بی‌دلیل می‌تراشند و معمولاً آن را با عنوان “تکلیف شرعی” توجیه می‌کنند.
