به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرورزشی، در مقطعی که گمان می‌رفت فصل برای اینتر به پایان رسیده، سیمونه اینزاگی تیمش را دوباره زنده کرده؛ نه فقط به عنوان یک سرمربی، بلکه به‌عنوان انگیزه‌بخشی تمام‌عیار که به بازیکنان یادآور می‌شود هنوز چیزی برای به‌دست‌آوردن باقی‌ست.
اشتیاقی که در اینتر شکل گرفته، دو برابر ترس ناپولی‌ست. اینتر حالا با تمام توان در تلاش است تا آخرین شانس ممکن را شکار کند؛ انگیزه‌ای که اینزاگی می‌گوید دیروز در چشمان بازیکنانش دیده است. برای نخستین‌بار پس از دیدار با تورینو، بازیکنان در آپیانو کنار هم جمع شدند و جلسه‌ای برگزار شد که هدف آن مشخص بود: جهت‌دهی دوباره ذهن‌ها. تمرکز بر سن‌سیرو، نه مونیخ.
اینزاگی پس از بازی تورینو دو روز استراحت داد؛ حرکتی حساب‌شده برای تازه‌کردن ذهن‌ها و بدن‌ها. شاید این آخرین باری باشد که بازیکنان ملی‌پوش بتوانند نفسی بکشند، به‌خصوص اگر پای پلی‌آف با ناپولی وسط بیاید. با بازگشت به تمرین، تیم دوباره شارژ شد، با انرژی‌ای که از خود اینزاگی و کادرش می‌تراود. حالا این تیم فقط برای قهرمانی بازی می‌کند، چون باور دارد که هنوز قهرمان‌شدن ممکن است.
پیام سرمربی روشن است: اکنون زمان فکر کردن به لیگ قهرمانان نیست. هدف مشخص است، و برای رسیدن به آن باید از بازی با لاتزیو با نهایت تمرکز عبور کرد. در چشم‌انداز اینزاگی، لیگ هنوز می‌تواند شادی بزرگی به تیم بدهد. بازیکنان باید با ذهنیتی وارد میدان شوند که همه‌چیز ممکن است و هیچ‌چیز از دست نرفته.
ذهنیت درست اما فقط نقطه شروع است. باید در زمین هم ساخته شود. در بازی مقابل تورینو، اینتر مشکلی از نظر نگرش نداشت، اما لاتزیو حریفی است از جنس دیگر؛ تیمی با جایگاه بهتر، و انگیزه‌ای هم‌سنگ. به همین دلیل اینزاگی زنگ حمله را به صدا درآورده و آماده است در دو بازی حساس پیش رو ـ با درنظر گرفتن مسائل بدنی و فینال پیش رو ـ از بهترین ترکیب ممکن استفاده کند، حتی اگر برخی بازیکنان پیشاپیش ذهن‌شان را درگیر ۳۱ می کرده باشند.
در کمپ تمرینی آپیانو، ترکیبی از تمرکز و روحیه حاکم است؛ همان ترکیب ایده‌آلی که اینزاگی می‌خواهد تا پایان فصل آن را حفظ کند. باور جمعی تیم تقویت شده: تساوی ناپولی این حس عدالت را در بازیکنان زنده کرده که لیاقت دارند تا آخرین هفته‌ها برای قهرمانی بجنگند.
اگر اینتر از سد لاتزیو بگذرد، ماجرا وارد فاز جدیدی می‌شود. مونیخ در دوردست قرار دارد، اما کم‌کم به موضوعی عملی بدل می‌شود؛ با جزئیاتی تازه. آماده‌سازی برای دیدار نهایی لیگ قهرمانان برخلاف انتظار زمان‌برتر از حد تصور خواهد بود، چراکه بازی احتمالی با کومو در ۲۲ می آخرین دیدار پیش از فینال است. بیش از یک هفته بدون بازی رسمی، چالشی تازه از نظر بدنی و ذهنی ایجاد می‌کند. اما آن وقتش هست.
اکنون فقط یک چیز اهمیت دارد: دوی نهایی
اینتر، در لحظه‌ای که کمتر کسی تصور می‌کرد، دوباره خودش را در کورس دیده است. بازگشت از تورینو با چهره‌هایی خندان همراه بود، اما دیروز در آپیانو لبخندها جای خود را به تمرکز جدی دادند. چون حالا قهرمانی دوباره واقعی به‌نظر می‌رسد.
کادر فنی اینتر معتقد است ادامه‌ی تنش تا پایان فصل، یک مزیت روانی بزرگ برای تیم است. پاری‌سن‌ژرمن در ۲۴ می فینال جام حذفی فرانسه را برگزار می‌کند و اینتر نیز، با تداوم رقابت و درگیری ذهنی، با بالاترین سطح آمادگی وارد مونیخ خواهد شد.
و البته، همه‌ی این برنامه‌ها و امیدها تنها در یک صورت معنا پیدا می‌کنند: اگر اینتر، یک‌شنبه، از لاتزیو عبور کند.
در همین نقطه است که سیمونه اینزاگی می‌خواهد نقش خودش را ایفا کند. اگر کمکی هم از سمت پارما برسد، اینتر آماده است تا به صدر نزدیک‌تر شود.
قهرمانی یک‌بار لمس شده، و حالا اینتر می‌خواهد آن را تکرار کند.
