غزال زیاری: این روزها و در شرایطی که کشورهایی مثل آمریکا، استرالیا و بریتانیا از اجرای تعهدات اقلیمی‌شان عقب‌نشینی کرده‌اند، چین در حال برداشتن گام‌های بزرگی در مسیر کاهش واقعی گازهای گلخانه‌ای است.
بر اساس آخرین تحلیل‌ها از میزان انتشار سالانه دی‌اکسید کربن (CO₂)، چین امسال و در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، کاهشی ۱.۶ درصدی در انتشار این گاز در سطح ملی داشته است و به‌طورکلی، انتشار کربن از ابتدای سال جاری میلادی تا امروز در مقایسه با همین بازه در سال ۲۰۲۴، یک درصد کاهش داشته.
کاهش انتشار CO₂ باوجود افزایش تقاضا برای انرژی
طبق تحلیل نشریه اقلیمی بریتانیایی Carbon Brief، کاهش میزان انتشار CO₂ توسط چین، نتیجه سرمایه‌گذاری گسترده این کشور در منابع انرژی سبز ازجمله انرژی بادی، خورشیدی و زیرساخت‌های هسته‌ای است؛ چرا که آن‌ها این‌گونه وابستگی‌شان به انرژی زغال‌سنگ را کاهش داده‌اند. نکته قابل‌توجه اینجاست که این کاهش در میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در حالی رخ داده که تقاضای انرژی در چین در سال جاری میلادی با افزایش همراه بوده است.
این در حالی است که کاهش‌های پیشین در انتشار کربن در چین معمولاً با کاهش مصرف انرژی همراه بوده، اما حالا و برای اولین بار، کاهش انتشار مستقیماً به استراتژی انرژی سبز این کشور مرتبط است و از همین رو، این یک دستاورد مهم به شمار می‌رود.
تحلیل‌های بیشتر حکایت از آن دارد که تولید برق پاک در چین با سرعتی بیشتر از رشد فعلی و رشد بلندمدت مصرف برق در این کشور توسعه‌یافته است. به‌طور خاص، انتشار کربن در بخش تولید برق (جدا از سایر بخش‌های کشور) از مارس سال ۲۰۲۴ میلادی تا ۲۰۲۵، دو درصد کاهش داشته. گرچه این عدد در ظاهر کوچک به نظر می‌رسد، اما به گفته تحلیلگران به‌منزله شروع تغییر ساختاری گسترده‌ای در الگوهای انتشار گازهای گلخانه‌ای چین است که از سال ۲۰۲۳ پیش‌بینی‌شده بود.
آغاز تأثیرگذاری انرژی سبز
البته این نشریه هشدار داده که سطح فعلی انتشار CO₂ تنها یک درصد پایین‌تر از بالاترین میزان ثبت‌شده در تاریخ اخیر چین است. این بدین معناست که افزایش کوتاه‌مدت مصرف انرژی ممکن است باعث خنثی شدن این کاهش موقت شود؛ اما حتی در این صورت هم این واقعیت غیرقابل‌انکار است که روند تأثیرگذاری انرژی سبز در یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا آغاز شده است.
چین به‌عنوان بخشی از برنامه پنج‌ساله چهاردهمش که از سال ۲۰۲۱ میلادی آغاز شده، در سال‌های اخیر میلیاردها دلار در انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری کرده و بر اساس آمارها تا سال ۲۰۲۴، زیرساخت‌های انرژی سبز بیش از ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل داده‌اند؛ عددی که حتی از سهم بازار املاک و مستغلات این کشور نیز فراتر رفته است.
حالا و با نزدیک شدن به پایان این برنامه پنج‌ساله، شاهد تحقق پیش‌بینی‌های مرتبط با پایداری هستیم و به نظر می‌رسد که چین می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ میلادی، بیش از نیمی از انرژی تجدیدپذیر دنیا را در اختیار داشته باشد. گرچه که آن‌ها هم مسیر سختی برای کاهش وابستگی‌شان به زغال‌سنگ پیش رو دارند؛ اما نباید فراموش کرد که از زمان تأسیس چین در سال ۱۹۴۹ میلادی، آن‌ها در زمانی بسیار کوتاه‌تر از خیلی از کشورهای توسعه‌یافته ازجمله آمریکا، از یک جامعه نیمه فئودالی به یکی از پیشرفته‌ترین قدرت‌های جهان در حوزه انرژی تبدیل شده‌اند.
چین در حال حاضر در حوزه خودروهای الکتریکی، زیرساخت‌های خورشیدی و تولید ربات‌ها رهبر جهانی است و درعین‌حال مشغول توسعه اولین راکتور هسته‌ای جهان با سوخت توریم است که در صورت بهره‌برداری کامل، احتمال بروز فاجعه‌های هسته‌ای را به‌طور چشمگیری کاهش خواهد داد.
همه این‌ها در حالی است که پیش‌بینی می‌شود شهروندان چینی در آینده نزدیک به بزرگ‌ترین بازار مصرفی جهان تبدیل خواهند شد و این تصویر کاملاً متفاوتی نسبت به کلیشه‌های رایج غربی درباره فقر و کارگاه‌های استثماری در این کشور به نظر می‌رسد.
منبع: futurism
۵۸۳۲۱
