به گزارش خبرنگار مهر، قیام عاشورا تنها یک جنگ نابرابر علیه خاندان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و برای غصب ولایت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بر مسلمانان نبود. اگرچه یزید و بنی‌امیه به قصد حکومت بر مسلمانان به دنبال حذف جدی‌ترین مخالف خود برآمدند اما حرکتی که از سوی سیدالشهدا (ع) شکل گرفت، دارای ابعاد مختلف و ژرفای توحیدی، عقلی، فلسفی ای بود که باعث جاودانه شدن این حرکت در تاریخ شد. حضرت سیدالشهدا (ع) زمانی که به قصد شروع این نهضت به همراه خانواده خود از مدینه عازم مکه شد و پیش از آغاز رسمی اعمال حج مکه را به سمت عراق امروز ترک کرد، می‌دانست چه سرنوشتی در انتظار او خاندانش است.
امام به خوبی می‌دانست پایان این مسیر شهادت و در کنار آن رسوایی بنی‌امیه به عنوان حکومتی فاسد است. آن حضرت در قیام خود علیه نفاق و تزویر و حذف شعائر اسلامی و حذف دین ارزشمندترین دارایی خود یعنی جان مبارک خویش و عزیزترین‌های خود را فدا کرد. محمد باقر خراسانی مدیر اجرایی مجمع عالی حکمت اسلامی قم در سلسله مطالبی با عنوان «درس هایی از مکتب عاشورا» به نکاتی از واقعه عاشورا پرداخته اند که بخش اول آن را در ادامه می‌خوانید:
توجه به پاک بودن محل زندگی
امام حسین علیه‌السلام به همراه یاران و همراهان روز دوم محرم سال ۶۱ وارد سرزمین کربلا شد و در آنجا خیمه زدند. حضرت برای اینکه محل اقامت شأن پاک و مباح باشد، از صاحبان این زمین سوال فرموده و ضمن شناسایی مالکان سرزمین کربلا- زمین که در آنجا خیمه زده‌اند-، روز سوم محرم یعنی یک روز بعد از ورود به کربلا، قسمتی از زمین کربلا را از بنی‌اسد به شصت هزار درهم خرید و با آنها شرط کرد که زوارش را به قبرش راهنمایی و آنها را سه روز مهمان کنند. حضرت با وجود این شرط و پس از پرداخت پول به بنی اسد، زمین را دوباره به طایفه بنی اسد برگرداند.
رُوِیَ أَنَّ الْحُسَیْنَ علیه‌السلام اشْتَرَی النَّوَاحِیَ الَّتِی فِیهَا قَبْرُهُ مِنْ أَهْلِ نَیْنَوَی وَ الْغَاضِرِیَّهِ بِسِتِّینَ أَلْفِ دِرْهَمٍ، وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَیْهِمْ، وَ شَرَطَ أَنْ یُرْشِدُوا إِلَی قَبْرِهِ، وَ یُضَیِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ.
شیخ بهایی در کتاب کشکول به نقل از سیّد بن طاووس بیان می‌کند که حضرت امام صادق (ع) فرمود:
حرم حسین بن علی (ع) به فاصله چهار میل در چهار میل (بیش از ۶ کیلومتر در ۶ کیلومتر)، همان مکانی است که سیّدالشّهدا (ع) آنجا را خریداری نمود. این حرم برای فرزندان حسین بن علی علیه السلام و دوستدارانش حلال است؛ اما برای کسانی که با فرزندان حسین بن علی (ع) و دوستدارانش مخالفت می‌کنند، حرام است. به جهت پاک بودن، در این سرزمین برکت است.
سید بن طاووس می‌گوید: محمّد بن احمد بن داوود قمّی در «کتاب الزّیارات» می‌نویسد: که البته اهل کربلا به آن شرط عمل نکردند.
یکی از درس‌های مهم و قابل توجه از مکتب عاشورا این است که محل زندگی انسان، ولو اینکه به صورت موقت و برای کوتاه مدت هم باشد، باید پاک باشد، متعلق به دیگران و غصبی نباشد. به هیچ دلیل و بهانه‌ای نمی‌توانیم و نباید حریم و حقوق دیگران را نقض و به آن تجاوز کرد، لذا از منظر اسلام اصیل و مکتب نورانی اهل بیت علیهم السلام حقوق و حریم دیگران همیشه دارای احترام است.
